شهدا | شعر هیأت

جا مانده روی خاک صحرا رد پايت
پيچيده در گوش شقايق‌ها صدايت

فاطمه عارف‌نژاد

غزل

بیا عاشقی را رعایت کنیم
ز یاران عاشق حکایت کنیم

سیدحسن حسینی

هم‌صدا با حلق اسماعیل

مثنوی

بی‌سایه مرا آن نور، با خویش کجا می‌برد
بی‌پرسش و بی‌پاسخ، می‌رفت و مرا می‌برد

محمدعلی بهمنی

شهادت‌نامه

غزل

آن روز
بگشوده بال و پر

قیصر امین‌پور

تنفس صبح

نو (سپید)

بیا ای دل از اینجا پر بگیریم
ره کاشانۀ دیگر بگیریم

قیصر امین‌پور

تنفس صبح

دوبیتی

سر تا به قدم عشق و ارادت بودی
همسنگر مردی و رشادت بودی

سیدمحمد بابامیری

قاصدک‌های سوخته

رباعی

در خاک دلی تپنده باقی مانده‌ست
یک غنچۀ غرق خنده باقی مانده‌ست

هادی محمدزاده

قاصدک‌های سوخته

رباعی

کو خیمۀ تو؟ پلاک تو؟ کو تَنِ تو؟
کو سیمای خدایی و روشنِ تو؟

مرتضی امیری‌اسفندقه

قاصدک‌های سوخته

رباعی

با بال و پری پر از کبوتر برگشت
هم بالِ پرنده‌های دیگر برگشت

میلاد عرفان‌پور

از شرم برادرم

رباعی

هر غنچه به باغ سوگوار تو شده‌ست
هر لاله به دشت داغدار تو شده‌ست

علی انسانی

دل سنگ آب شد

رباعی

در محضر عشق امتحان می‌دادی
گویی که به خاک، آسمان می‌دادی

محمدحسین جعفریان

شهادت‌نامه

رباعی

مهمان ضیافت خطر هیچ نداشت
آن‌گاه که می‌رفت سفر هیچ نداشت

وحید امیری

شهادت‌نامه

رباعی

حقوق بی‌بشر

ذلیل شد امیری‌اش، صغیر شد کبیری‌اش
شکسته شد توهّمِ شکست‌ناپذیری‌اش

صفوفشان دو دسته شد، عنانشان گسسته شد
فسونشان فسانه شد، طلسمشان شکسته شد

تمام شد دوبار در زمین فساد کردنش
لَتُفسِدَنَّ مَرَّتَینِ فِی البِلاد کردنش

تو سرزمین قبله‌ای، اقامه کن نماز را
بی‌آبرو کن این جماعت قمارباز را

تمام آیه‌های سرخ فتح را مرور کن
زمین به ارث می‌رسد، نگاه در زبور کن

تو نقطۀ تلاقی چهارسوی عالمی
و جُرم تو همین‌که ایستاده‌ای و محکمی

چه نقشه‌ها برای تو کشیده‌اند گرگ‌ها
چه خواب‌ها، چه خواب‌ها که دیده‌اند گرگ‌ها

چه شاخه‌ها تبر شود، چه زیرها زبَر شود
که سازمان بی‌ملل حقوق بی‌بشر شود!

دوباره از خیانت سران خودفروخته
هزار سرو لِه شد و هزار غنچه سوخته

سکوت‌های بی‌شرف، قنوت‌های بی‌هدف
منافقان میان حقّ و باطل‌اند بی‌طرف

درنگ شو! به سوز سینه اهلُ بَیت را بخوان
شتاب کن، وَ ما رَمَیتَ إذ رَمَیت را بخوان

قیام آدمیّت و خروش دینی است این
صدای پای زئران اربعینی است این

ورای این حصارها و سیمِ خاردارها
طلوع می‌رسد، شکوفه می‌کند بهارها

به دوست خنده می‌زند، به دشمن اخم می‌کند
طبیبمان می‌آید و علاج زخم می‌کند

یگانه راز رَستن و نجات چیست عاقبت؟
به عصر کربلا قسم، مقاومت مقاومت

مهدی جهاندار

فتح نزدیک است وقتی مرد میدان حمزه باشد
خصم خاموش است وقتی شیر غرّان حمزه باشد

نغمه مستشارنظامی

بعد از این‌که دفن شد آن شب پیمبر در سکوت
سُست شد ایمان مردم، مُرد باور در سکوت

رضا خورشیدی‌فرد

ماییم و شکوهِ نصر ان‌شاء‌الله
قدس است و شکستِ حصر ان‌شاء‌الله

سیدمحمدجواد شرافت

همان قاتل که ویران ساخت اردوگاه قانا را
همان غاصب که خونین کرد «صبرا و شتیلا» را

سیدمحمدرضا یعقوبی‌آل

گشوده باغِ تاریخ از گلِ عبرت، بسی دفتر
که هر برگ از تبِ خجلت، رُخی دارد چو شبنم، تر

جواد محمدزمانی

ذلیل شد امیری‌اش، صغیر شد کبیری‌اش
شکسته شد توهّمِ شکست‌ناپذیری‌اش

مهدی جهاندار

سرم خاک کف پای حسین است
دلم مجنون صحرای حسین است

غلامرضا سازگار

کیست این زن، اینکه بر بالای منبر ایستاده
در میان این همه شمشیر و خنجر ایستاده

سعید بیابانکی

خودش را وارث أرض مقدس خوانده، این قابیل
جهان وارونه شد؛ این‌بار با سنگ آمده هابیل

قاسم صرافان

شبی نشستم و گفتم دو خط دعا بنویسم
دعا به نیت دفع قضا بلا بنویسم

سعید بیابانکی

پر کن دوباره کیل مرا، ایّها العزیز!
دست من و نگاه شما، ایّها العزیز!

مریم سقلاطونی

من زائر نگاه توام از دیار دور
آن ذره‌ام که آمده تا پیشگاه نور

سیدمحمدرضا شرافت

هنرهیات

جامع محتوایی

جامعه ایمانی مشعر

هیات تی‌وی