هفتم محرم | شعر هیأت

قبول دارم در کربلا صواب نکردم
ملامتم نکن! آغوش را جواب نکردم

محمدحسین ملکیان

تفسیر آه

غزل

جانان همه رفتند، چرا جان نرود؟
این آیه به روی دستِ قرآن نرود؟

محمدعلی دُرریز

رباعی

جان به پیکر داشت وقتی مشک‌ها جان داشتند
کاش می‌شد ابرها آن روز باران داشتند

محسن حنیفی

غزل

ای تیر مرا به آرزویم برسان
یعنی به برادر و عمویم برسان

سیدمهدی حسینی

رباعی

از لشکر کوفه این خبر می‌آید
زخم است و دوباره بر جگر می‌آید

سیدمهدی حسینی

رباعی

بر نبض این گهواره نظم کهکشان بسته‌ست
امید، بر شش ماه عمر او زمان بسته‌ست

محسن حنیفی

زخمه

غزل

میان گریه‌ات لبخند ناب است
چرا باور کنیم از قحط آب است؟

جواد محمدزمانی

عقیق شکسته

غزل

یک بار رسید و بار دیگر نرسید
پرواز چنین به بام باور نرسید

مصطفی محدثی

از سنابادِ شعر

رباعی

چون غنچۀ گل، به خویش پیچید، علی
دامن ز سرای خاک، برچید علی

احد ده‌بزرگی

گریۀ اشک

رباعی

این‌گونه که با عشق رفاقت دارد
هر لحظه لیاقت شهادت دارد

سیده مرضیه یثربی

نور اندیشی

رباعی

زره پوشیده از قنداقه، بی‌شمشیر می‌آید
شجاعت ارث این قوم است، مثل شیر می‌آید

علی فردوسی

دق الباب

غزل

با خودم فکر می‌کنم اصلاً چرا باید
رباب، با آب، هم‌قافیه باشد؟

سیدحمیدرضا برقعی

تحریرهای رود

نو (سپید)