امام سجاد(عليهالسلام) با بردگان خود نيز با عطوفت، مهربانی و مدارا رفتار کرده و با آنان چون فرزندان خود برخورد مینمود، محبت و مدارايی که آنان زير سايه امام سجاد(عليهالسلام) میديدند حتی در سايه پدران خود هم نديده بودند، آن حضرت حتی بردگانی را که مرتكب گناه میشدند نيز مجازات نمیکرد. (۱)
روزی يكی از آنان را صدا زد و او جواب آن حضرت را نداد، بار دوم او را صدا زد و باز جواب نداد، بار سوم با کمال لطف و مدارا به او فرمود: «پسرم آیا صدای مرا نشنیدی؟» پاسخ داد: چرا شنیدم، امام(علیهالسلام) فرمود: «پس چرا جواب مرا ندادی؟» گفت: چون از تو در امان بودم. امام(علیهالسلام) در حالی که شکر خدای را اینچنین به جای میآورد از آنجا خارج شد: «شکر خدایی را که بردگان مرا از من در امنیت قرار داده است». (۲)
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
۱. پیشوایان هدایت، ج۶ (زین العابدین حضرت امام سجاد علیهالسلام)، ص۴۷؛ به نقل از اقبال الاعمال ۱ /۴۴۳-۴۴.
۲. همان، ص۴۸؛ به نقل از ارشاد ۲ /۱۴۷، مناقب آل ابی طالب ۴ /۱۷۱.