زکریا اخلاقی | شعر هیأت

زکریا اخلاقی

زکریا اخلاقی

زکریا اخلاقی سال ۱۳۴۱ در میبد یزد متولد شد. وی پس از گذراندن مقطع دیپلم، به تحصیل در حوزۀ علوم دینی روی آورد. مقدمات را در حوزۀ علمیۀ شهر خود آموخت و برای ادامه تحصیل به یزد و قم سفر کرد. اخلاقی سرودن را از سال ۶۰ آغاز کرد و هم‌نشینی با استاد بهجتی (شفق) اشتیاق او را در ادامه دادن مسیر سرودن بیشتر کرد. وی برگزیدۀ جشنوارۀ بین‌المللی شعر فجر در دورۀ اول تا سوم است. او هم‌اکنون از اساتید حوزه و ادبیات به ‌شمار می‌رود و در کنار فعالیت‌‌های علمی خود، به‌عنوان مسئول مرکز آفرینش‌های ادبی حوزه هنری استان یزد به تربیت شاعران می‌پردازد. «تبسم‌های شرقی» تنها اثر او است.

تبسم‌های شرقی

تبسم‌های شرقی

به کدام واژه بخوانمت؟

به کدام واژه بخوانمت، به کدام واژۀ نارَسا؟
به کدام جلوه بجویمت؟ متعالیا و مقدّسا!

شعر توحیدی

غزل

ای اهل حرم!

این دشت پر از زمزمۀ سورۀ نور است
این ماه مدینه‌ست که در حال عبور است

حضرت معصومه علیهاالسلام

ترکیب‌بند

روضۀ سربسته

آخر ای مردم! ما هم عتباتی داریم
کربلایی داریم، آب فراتی داریم

امام حسین علیه‌السلام

تبسم‌های شرقی

غزل

آن همه خوبی‌ها

مثل گل بدرقه کردیم تنی تنها را
و سپردیم به خاک آن همه خوبی‌ها را

عالِم مجاهد

تبسم‌های شرقی

غزل

لحظۀ سرخ اجابت

دوش یاران خبر سوختنش آوردند
صبح خاکستر خونین تنش آوردند

شهدا

شهادت‌نامه

غزل

بوی سیب

چون لالۀ شکفته صفایی عجیب داشت
مثل شکوفه رایحه‌ای دل‌فریب داشت

شهدا

تبسم‌های شرقی

غزل

خطبۀ میلاد

باز در سوگ عزیزی اشک‌ها همرنگ خون شد
وسعت محراب چون باغ شقایق لاله‌گون شد

شهدا

تبسم‌های شرقی

غزل

انفاس مسیحایی

مثل شیرینی روحانی یک رؤیا بود
سال‌هایی که در آن روح خدا با ما بود

امام خمینی قدس‌سره

تبسم‌های شرقی

غزل

چشمۀ تجرید

کسی از باغ گل آهسته مرا می‌خواند
تا صفا، تا گل نورسته مرا می‌خواند

شعر توحیدی

تبسم‌های شرقی

غزل

قدس تنها نیست

زندگی جاری‌ست
در سرود رودها شوق طلب زنده‌ست

مقاومت اسلامی

آینه گردانی

سایر قالب‌ها

جمعۀ موعود

همین است ابتدای سبز اوقاتی که می‌گویند
و سرشار گل است آن ارتفاعاتی که می‌گویند

امام عصر علیه‌السلام

آینه گردانی

غزل

تقریر ادیبانۀ برهان معاد

گل، دفتر اسرار خداوند گشوده‌ست
صحرا ورق تازه‌ای از پند گشوده‌ست

شعر توحیدی

تبسم‌های شرقی

غزل

غمزۀ اشراقی

خرقه‌پوشان به وجود تو مباهات کنند
ذکر خیر تو در آن سوی سماوات کنند

امام خمینی قدس‌سره

تبسم‌های شرقی

غزل

فردای توحید

تقویم در تقویم
این فصل‌ها سرشار باران تو خواهد شد

امام خمینی قدس‌سره

سایر قالب‌ها

احرام تماشا

غسل در خون زده احرام تماشا بستند
قامت دل به نمازی خوش و زیبا بستند

شهدای منا

تبسم‌های شرقی

غزل

حقوق بی‌بشر

ذلیل شد امیری‌اش، صغیر شد کبیری‌اش
شکسته شد توهّمِ شکست‌ناپذیری‌اش

صفوفشان دو دسته شد، عنانشان گسسته شد
فسونشان فسانه شد، طلسمشان شکسته شد

تمام شد دوبار در زمین فساد کردنش
لَتُفسِدَنَّ مَرَّتَینِ فِی البِلاد کردنش

تو سرزمین قبله‌ای، اقامه کن نماز را
بی‌آبرو کن این جماعت قمارباز را

تمام آیه‌های سرخ فتح را مرور کن
زمین به ارث می‌رسد، نگاه در زبور کن

تو نقطۀ تلاقی چهارسوی عالمی
و جُرم تو همین‌که ایستاده‌ای و محکمی

چه نقشه‌ها برای تو کشیده‌اند گرگ‌ها
چه خواب‌ها، چه خواب‌ها که دیده‌اند گرگ‌ها

چه شاخه‌ها تبر شود، چه زیرها زبَر شود
که سازمان بی‌ملل حقوق بی‌بشر شود!

دوباره از خیانت سران خودفروخته
هزار سرو لِه شد و هزار غنچه سوخته

سکوت‌های بی‌شرف، قنوت‌های بی‌هدف
منافقان میان حقّ و باطل‌اند بی‌طرف

درنگ شو! به سوز سینه اهلُ بَیت را بخوان
شتاب کن، وَ ما رَمَیتَ إذ رَمَیت را بخوان

قیام آدمیّت و خروش دینی است این
صدای پای زئران اربعینی است این

ورای این حصارها و سیمِ خاردارها
طلوع می‌رسد، شکوفه می‌کند بهارها

به دوست خنده می‌زند، به دشمن اخم می‌کند
طبیبمان می‌آید و علاج زخم می‌کند

یگانه راز رَستن و نجات چیست عاقبت؟
به عصر کربلا قسم، مقاومت مقاومت

مهدی جهاندار

فتح نزدیک است وقتی مرد میدان حمزه باشد
خصم خاموش است وقتی شیر غرّان حمزه باشد

نغمه مستشارنظامی

بعد از این‌که دفن شد آن شب پیمبر در سکوت
سُست شد ایمان مردم، مُرد باور در سکوت

رضا خورشیدی‌فرد

ماییم و شکوهِ نصر ان‌شاء‌الله
قدس است و شکستِ حصر ان‌شاء‌الله

سیدمحمدجواد شرافت

همان قاتل که ویران ساخت اردوگاه قانا را
همان غاصب که خونین کرد «صبرا و شتیلا» را

سیدمحمدرضا یعقوبی‌آل

گشوده باغِ تاریخ از گلِ عبرت، بسی دفتر
که هر برگ از تبِ خجلت، رُخی دارد چو شبنم، تر

جواد محمدزمانی

ذلیل شد امیری‌اش، صغیر شد کبیری‌اش
شکسته شد توهّمِ شکست‌ناپذیری‌اش

مهدی جهاندار

خدا وقتی نخواهد، عمر دنیا سر نخواهد شد
گلوی خشک صحرایی به باران تر نخواهد شد

مریم سقلاطونی

ای که به عشقت اسیر، خیلِ بنی‌آدم‌اند!
سوختگان غمت، با غم دل خُرّم‌اند

فؤاد کرمانی

سرم خاک کف پای حسین است
دلم مجنون صحرای حسین است

غلامرضا سازگار

دلِ آگاه ز تن فکر رهايی دارد
از رفيقی که گران است جدايی دارد

صائب تبریزی

آنچنان کز رفتن گل خار می‌ماند به جا
از جوانی حسرت بسیار می‌ماند به جا

صائب تبریزی

سرت اگر چه در آن روز رفت بر سرِ نی
نخورد دشمنت اما جُوِی ز گندم ری

سعید بیابانکی

هنرهیات

جامع محتوایی

جامعه ایمانی مشعر

هیات تی‌وی