محمدجواد شاهمرادی

محمدجواد شاهمرادی متخلص به «آسمان» ۸ تیر ۱۳۶۱ در چادگان اصفهان متولد شد. ۹ ساله بود که برنده جشنواره شعر دانش‌آموزی شد و همین امر او را در سرودن مصمم‌تر کرد. او از برگزیدگان جشنواره بین‌المللی شعر فجر است. آسمان مدرک کارشناسی فلسفه و دکترای زبان و ادبیات فارسی را در پرونده دارد. کشورهای مختلفی از وی برای شعرخوانی و ارائه مقاله علمی دعوت کرده‌اند و اشعارش به چند زبان ترجمه شده‌است. از آثار او می‌توان به «طا، سین، میم»، «چهارده پرتره از ماه» و «باغ بی‌سایه» اشاره کرد.

محمدجواد شاهمرادی

دلا ز معرکۀ محنت و بلا مگریز چو گردباد به هم پیچ و چون صبا مگریز

فتح نزدیک است وقتی مرد میدان حمزه باشد خصم خاموش است وقتی شیر غرّان حمزه باشد

بعد از این‌که دفن شد آن شب پیمبر در سکوت سُست شد ایمان مردم، مُرد باور در سکوت

ماییم و شکوهِ نصر ان‌شاء‌الله قدس است و شکستِ حصر ان‌شاء‌الله

همان قاتل که ویران ساخت اردوگاه قانا را همان غاصب که خونین کرد «صبرا و شتیلا» را

گشوده باغِ تاریخ از گلِ عبرت، بسی دفتر که هر برگ از تبِ خجلت، رُخی دارد چو شبنم، تر

درخت، جلوۀ هموارۀ بهاران بود اگرچه هر برگش قصۀ زمستان بود

یوسف، ای گمشده در بی‌سروسامانی‌ها! این غزل‌خوانی‌ها، معرکه‌گردانی‌ها

گرد و خاکی کردی و بنشین که طوفان را ‏ببینی وقت آن شد قدرت خون شهیدان را ببینی

در باغ دعا اگر بهار است از اوست هر شاخه اگر شکوفه‌بار است از اوست

مرا بنویس باران، تا ببارم یکی از داغداران... تا ببارم

مانند تو غریب، زمین و زمان نداشت انبوه دردهای تو را آسمان نداشت

دلا ز معرکۀ محنت و بلا مگریز
چو گردباد به هم پیچ و چون صبا مگریز

فتح نزدیک است وقتی مرد میدان حمزه باشد
خصم خاموش است وقتی شیر غرّان حمزه باشد

بعد از این‌که دفن شد آن شب پیمبر در سکوت
سُست شد ایمان مردم، مُرد باور در سکوت

ماییم و شکوهِ نصر ان‌شاء‌الله
قدس است و شکستِ حصر ان‌شاء‌الله

همان قاتل که ویران ساخت اردوگاه قانا را
همان غاصب که خونین کرد «صبرا و شتیلا» را

گشوده باغِ تاریخ از گلِ عبرت، بسی دفتر
که هر برگ از تبِ خجلت، رُخی دارد چو شبنم، تر

درخت، جلوۀ هموارۀ بهاران بود
اگرچه هر برگش قصۀ زمستان بود

یوسف، ای گمشده در بی‌سروسامانی‌ها!
این غزل‌خوانی‌ها، معرکه‌گردانی‌ها

گرد و خاکی کردی و بنشین که طوفان را ‏ببینی
وقت آن شد قدرت خون شهیدان را ببینی

در باغ دعا اگر بهار است از اوست
هر شاخه اگر شکوفه‌بار است از اوست

مرا بنویس باران، تا ببارم
یکی از داغداران... تا ببارم

مانند تو غریب، زمین و زمان نداشت
انبوه دردهای تو را آسمان نداشت