حیدر منصوری | شعر هیأت

حیدر منصوری

حیدر منصوری

حیدر منصوری سال ۱۳۵۷ در شهر آبدان بوشهر متولد شد. وی سرودن شعر را از سال ۷۰ آغاز کرد و به‌عنوان دانش‌آموز منتخب استان در مسابقات کشوری حائز رتبۀ برتر شد. او اکنون با مدرک دکترای زبان و ادبیات فارسی، به تدریس در دانشگاه اشتغال دارد. بیشتر آثار منصوری در زمینۀ شعر آیینی و دفاع مقدس است. «با چتری از باران و دلتنگی»، «ابری شبیه دوری تو» و «از ابرهای تشنه» دربردارندۀ اشعار او است.

ابری شبیه دوری تو

ابری شبیه دوری تو

هشتمین بهار

من كیستم؟ کبوتر بی‌آشیانه‌ات
محتاج دست‌های تو و آب و دانه‌ات

امام رضا علیه‌السلام

کوچه‌های خراسان

غزل

باران

آسمان از ابر چشمان تو باران را نوشت
آدم آمد صفحه‌صفحه نام انسان را نوشت

امام رضا علیه‌السلام

ابری شبیه دوری تو

غزل

اذان عشق

وقتی نمازها همه حول نگاه توست
شاید که کعبه هم نگران سپاه توست

امام حسین علیه‌السلام

ابری شبیه دوری تو

غزل

شوق شهادت

پروانه شد تا شعله‌ور سازد پرش را
پیچید در شوق شهادت باورش را

حضرت عبدالله علیه‌السلام

تلاوت لب‌های تشنه

غزل

اذان نور

شبی در آبیِ باران رها کردم صدایم را
غریبانه شکستم بغض‌های آشنایم را

شعر توحیدی

تسبیح اشک

غزل

اعتبار صبر

چشمت به پرنده‌ها بهاری بخشید
شورِ دل تازه‌ای، قراری بخشید

امام حسن مجتبی علیه‌السلام

آسمان صبر

رباعی

عطر گل محمدی

از اشک هوای چشم‌ها تر شده است
ابر آمده است و سایه‌گستر شده است

حضرت فاطمه علیهاالسلام

لبخندهای نیمه‌جان

رباعی

شور شهادت

این جوان کیست كه گل صورت از او دزدیده‌ست؟
سیزده بار زمین دور قدش گردیده‌ست

حضرت قاسم علیه‌السلام

خون تو پایان نداشت

غزل

حقوق بی‌بشر

ذلیل شد امیری‌اش، صغیر شد کبیری‌اش
شکسته شد توهّمِ شکست‌ناپذیری‌اش

صفوفشان دو دسته شد، عنانشان گسسته شد
فسونشان فسانه شد، طلسمشان شکسته شد

تمام شد دوبار در زمین فساد کردنش
لَتُفسِدَنَّ مَرَّتَینِ فِی البِلاد کردنش

تو سرزمین قبله‌ای، اقامه کن نماز را
بی‌آبرو کن این جماعت قمارباز را

تمام آیه‌های سرخ فتح را مرور کن
زمین به ارث می‌رسد، نگاه در زبور کن

تو نقطۀ تلاقی چهارسوی عالمی
و جُرم تو همین‌که ایستاده‌ای و محکمی

چه نقشه‌ها برای تو کشیده‌اند گرگ‌ها
چه خواب‌ها، چه خواب‌ها که دیده‌اند گرگ‌ها

چه شاخه‌ها تبر شود، چه زیرها زبَر شود
که سازمان بی‌ملل حقوق بی‌بشر شود!

دوباره از خیانت سران خودفروخته
هزار سرو لِه شد و هزار غنچه سوخته

سکوت‌های بی‌شرف، قنوت‌های بی‌هدف
منافقان میان حقّ و باطل‌اند بی‌طرف

درنگ شو! به سوز سینه اهلُ بَیت را بخوان
شتاب کن، وَ ما رَمَیتَ إذ رَمَیت را بخوان

قیام آدمیّت و خروش دینی است این
صدای پای زئران اربعینی است این

ورای این حصارها و سیمِ خاردارها
طلوع می‌رسد، شکوفه می‌کند بهارها

به دوست خنده می‌زند، به دشمن اخم می‌کند
طبیبمان می‌آید و علاج زخم می‌کند

یگانه راز رَستن و نجات چیست عاقبت؟
به عصر کربلا قسم، مقاومت مقاومت

مهدی جهاندار

فتح نزدیک است وقتی مرد میدان حمزه باشد
خصم خاموش است وقتی شیر غرّان حمزه باشد

نغمه مستشارنظامی

بعد از این‌که دفن شد آن شب پیمبر در سکوت
سُست شد ایمان مردم، مُرد باور در سکوت

رضا خورشیدی‌فرد

ماییم و شکوهِ نصر ان‌شاء‌الله
قدس است و شکستِ حصر ان‌شاء‌الله

سیدمحمدجواد شرافت

همان قاتل که ویران ساخت اردوگاه قانا را
همان غاصب که خونین کرد «صبرا و شتیلا» را

سیدمحمدرضا یعقوبی‌آل

گشوده باغِ تاریخ از گلِ عبرت، بسی دفتر
که هر برگ از تبِ خجلت، رُخی دارد چو شبنم، تر

جواد محمدزمانی

ذلیل شد امیری‌اش، صغیر شد کبیری‌اش
شکسته شد توهّمِ شکست‌ناپذیری‌اش

مهدی جهاندار

این روزها میان شهیدان چه همهمه‌ست
این انقلاب ادامۀ فریاد فاطمه‌ست

مهدی جهاندار

الا یا ایُّها السّاقی اَدِر کأساً و ناولها
که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل‌ها

حافظ شیرازی

عاشقان را سر شوريده به پيكر عجب است
دادن سر نه عجب، داشتن سر عجب است!

جودی خراسانی

هوا بهاری شوقت، هوا بهاری توست
خروش چلچله لبریز بی‌قراری توست

جواد محمدزمانی

و خانه‌ها، همه، هر جا، خراب خواهد شد
در آسمان و زمین، انقلاب خواهد شد

مرتضی امیری‌اسفندقه

جز آرزوی وصل تو یک‌دم نمی‌کنم
یک‌دم ز سینه، مهر تو را کم نمی‌کنم

سیدحسن حسینی

هنرهیات

جامع محتوایی

جامعه ایمانی مشعر

هیات تی‌وی