شعر هیأت شعر عاشورایی نثر ادبی اشعار مذهبی

حی علی العزا

هلال محرم دمیده
شمیم غم و ماتم تو
مرا سمت خیمه کشیده
حسین جان حسین جان

به گوشم رسیده صدای قرآن
هوای دو چشمم هوای باران

نوحه‌خوان گفت «حی علی العزا»
قامت بستم با اشک روضه‌ها

«یابن الزهرا مظلوم کربلا»

سبک

آثار سروده شده به این سبک

علی مؤیدی

چه صلحی، چه دردی، عجیب است
خدایا امامم غریب است

علی مؤیدی

تو ای هاتف آسمانی
مرا سوی خود می‌کشانی

حسین عباس‌پور

همه گرم ذکر و نماز و قرآن
می‌آید ز هر خیمه عطر باران

حسین عباس‌پور

عمو کوه عمو مرد عمو دریا بود
عمو تشنه بود و عمو سقا بود

حسین عباس‌پور

جوان بود و دل کندن از او جانکاه
جوانی که ممسوس فی ذات الله

حسین عباس‌پور

نه شیری، نه اشکی، نه آبی مانده
عطش سینۀ لاله را سوزانده

حسین عباس‌پور

ادا کرد شتابان به حق دِینش را
که فرصت نشد بند نعلینش را...

حسین عباس‌پور

سرم را بگیرید عمویم را نه
که جان می‌دهم آبرویم را نه

حسین عباس‌پور

به شوق شهادت چنان می‌تازند
دو قُمری که آمادۀ پروازند

حسین عباس‌پور

منم قطره اما تو دریا هستی
من آلوده اما تو آقا هستی

حسین عباس‌پور

می‌آیی که مرهم به داغم باشی
در این شام تیره چراغم باشی

حسین عباس‌پور

به گوشم رسیده صدای قرآن
هوای دو چشمم هوای باران

حسین عباس‌پور

تو آیینه‌ای کوفیان دل‌سنگ‌اند
نیا این جماعت هزاران رنگ‌اند