شعر هیأت شعر عاشورایی نثر ادبی اشعار مذهبی

دوستی تا پای جان

چه خوش باشد که راه عاشقی تا پای جان باشد
خصوصاً پای فرزند علی هم در میان باشد

سر پیری عجب شوری‌ست در چشمانت ای مؤمن!
- جوان بودن به ظاهر نیست، باید دل جوان باشد

چنان آتش شدی، گفتند دود از کُنده برخیزد
همان دودی که باید خار چشم کوفیان باشد

چکید از دیدۀ تر اشک شوقت، تیغ آوردی
کشیدی تیغ بی‌تردید تا خط و نشان باشد..

تو آن کوه کهنسالی که می‌گفتند خاموش است
دهان وا کردی و دریافتند آتشفشان باشد

تو آن مردی که «قوت لا یموتش» عشق شد، آری
نمک‌گیر است از این سفره هر کس، جاودان باشد

به فیض دوستی نائل شدن چندان هم آسان نیست
«حبیب» است آن‌که پای دوستی تا پای جان باشد