چشم‌هایت روضه خوانی می‌کند
اشک‌ها را ساربانی می‌کند
آن افق‌های نگاه زخمی‌ات
کربلا را دشتبانی می‌کند...
رفتی و در خیمه‌های تشنه‌لب
آب با آتش تبانی می‌کند
رفتی و در سرنوشت آب‌ها
شرمساری حکمرانی می‌کند
پشت پرچین بلند علقمه
کیست آن که روضه‌خوانی می‌کند
یک نفر دارد ز مشک و دست تو
با دو بوسه قدردانی می‌کند...