شهر غربت

شهر غربت

زیبایی چشمه‌سار در چشمش بود
دلتنگی و انتظار در چشمش بود
در کوفهٔ بی‌وفا صبوری می‌کرد
با آن‌که همیشه خار در چشمش بود

ای کوفۀ رنج دیده از طوفان‌ها
اندوه تو شعله می‌کشد در جان‌ها
گویی که هنوز اُنس دارند به هم
چاه و علی و غروب نخلستان‌ها

شد تنگ غروب و بر دلم آه نشست
در دامن شب ستاره با ماه نشست
شیون ز کبوتران چاهی برخاست
فریاد تو وقتی به دل چاه نشست

رازی که علی به چاه‌ها گفت و گریست
در حوصلۀ کجا و در طاقت کیست
تنها نه از او دست زمین کوتاه است
یارای تحمل آسمان را هم نیست

امشب ز غم خویش فراموش کنید
خون‌گریۀ بی‌صدا و خاموش کنید
هم‌صحبت نخل‌های سرسبز شوید
یعنی به غم دل علی گوش کنید

پایگاه اشعار مناسب اجرا در هیأت

محمدجواد غفورزاده

امام علی علیه‌السلام
نجف

مرثیه

رباعی

نوزدهم رمضان

سفرنامۀ فرات

مفعول مفاعیل مفاعیلن فع (رباعی)

مسجد کوفه

حقوق بی‌بشر

فتح نزدیک است وقتی مرد میدان حمزه باشد
خصم خاموش است وقتی شیر غرّان حمزه باشد

نغمه مستشارنظامی

بعد از این‌که دفن شد آن شب پیمبر در سکوت
سُست شد ایمان مردم، مُرد باور در سکوت

رضا خورشیدی‌فرد

ماییم و شکوهِ نصر ان‌شاء‌الله
قدس است و شکستِ حصر ان‌شاء‌الله

سیدمحمدجواد شرافت

همان قاتل که ویران ساخت اردوگاه قانا را
همان غاصب که خونین کرد «صبرا و شتیلا» را

سیدمحمدرضا یعقوبی‌آل

گشوده باغِ تاریخ از گلِ عبرت، بسی دفتر
که هر برگ از تبِ خجلت، رُخی دارد چو شبنم، تر

جواد محمدزمانی

ذلیل شد امیری‌اش، صغیر شد کبیری‌اش
شکسته شد توهّمِ شکست‌ناپذیری‌اش

مهدی جهاندار

آن صبح سراسر هیجان گفت اذان را
انگار که می‌دید نماز پس از آن را

نغمه مستشارنظامی

دلِ آگاه ز تن فکر رهايی دارد
از رفيقی که گران است جدايی دارد

صائب تبریزی

دلا بكوش كه آیینۀ خدات كنند
به خود بیایی و از دیگران جدات كنند

محمدجواد غفورزاده

از جهانی که پر از تیرگی ما و من است
می‌گریزم به هوایی که پر از زیستن است

سیدحمیدرضا برقعی

تا نیست نگردی، رهِ هستت ندهند
این مرتبه با همتِ پستت ندهند

شیخ بهایی

ای که به عشقت اسیر، خیلِ بنی‌آدم‌اند!
سوختگان غمت، با غم دل خُرّم‌اند

فؤاد کرمانی

شهر غربت

فتح نزدیک است وقتی مرد میدان حمزه باشد خصم خاموش است وقتی شیر غرّان حمزه باشد

بعد از این‌که دفن شد آن شب پیمبر در سکوت سُست شد ایمان مردم، مُرد باور در سکوت

ماییم و شکوهِ نصر ان‌شاء‌الله قدس است و شکستِ حصر ان‌شاء‌الله

همان قاتل که ویران ساخت اردوگاه قانا را همان غاصب که خونین کرد «صبرا و شتیلا» را

گشوده باغِ تاریخ از گلِ عبرت، بسی دفتر که هر برگ از تبِ خجلت، رُخی دارد چو شبنم، تر

ذلیل شد امیری‌اش، صغیر شد کبیری‌اش شکسته شد توهّمِ شکست‌ناپذیری‌اش

آن صبح سراسر هیجان گفت اذان را انگار که می‌دید نماز پس از آن را

دلِ آگاه ز تن فکر رهايی دارد از رفيقی که گران است جدايی دارد

دلا بكوش كه آیینۀ خدات كنند به خود بیایی و از دیگران جدات كنند

از جهانی که پر از تیرگی ما و من است می‌گریزم به هوایی که پر از زیستن است

تا نیست نگردی، رهِ هستت ندهند این مرتبه با همتِ پستت ندهند

ای که به عشقت اسیر، خیلِ بنی‌آدم‌اند! سوختگان غمت، با غم دل خُرّم‌اند

فتح نزدیک است وقتی مرد میدان حمزه باشد
خصم خاموش است وقتی شیر غرّان حمزه باشد

بعد از این‌که دفن شد آن شب پیمبر در سکوت
سُست شد ایمان مردم، مُرد باور در سکوت

ماییم و شکوهِ نصر ان‌شاء‌الله
قدس است و شکستِ حصر ان‌شاء‌الله

همان قاتل که ویران ساخت اردوگاه قانا را
همان غاصب که خونین کرد «صبرا و شتیلا» را

گشوده باغِ تاریخ از گلِ عبرت، بسی دفتر
که هر برگ از تبِ خجلت، رُخی دارد چو شبنم، تر

ذلیل شد امیری‌اش، صغیر شد کبیری‌اش
شکسته شد توهّمِ شکست‌ناپذیری‌اش

آن صبح سراسر هیجان گفت اذان را
انگار که می‌دید نماز پس از آن را

دلِ آگاه ز تن فکر رهايی دارد
از رفيقی که گران است جدايی دارد

دلا بكوش كه آیینۀ خدات كنند
به خود بیایی و از دیگران جدات كنند

از جهانی که پر از تیرگی ما و من است
می‌گریزم به هوایی که پر از زیستن است

تا نیست نگردی، رهِ هستت ندهند
این مرتبه با همتِ پستت ندهند

ای که به عشقت اسیر، خیلِ بنی‌آدم‌اند!
سوختگان غمت، با غم دل خُرّم‌اند