بُرونِ در بنه این‌جا هوای دنیا را
درآ به محفل و برگیر زاد عقبا را
بگیر ساغر پُر از میِ ولایت را
گذار بر دگران خوان «منّ و سلوی» را
به زیر سایۀ نخلی نشین که پرتو آن
به زیر سایه گرفته‌ست نخل طوبا را...
درآ به وادی ایمن که نخل طور این‌جاست
بیار دیدۀ پاک و نگر تجلّا را
بیا در آینۀ طلعتِ امام جواد
ببین هرآینه انوار حق‌تعالی را
بخواه هر چه که خواهی مراد خود ز جواد
بخواه حاجت و بشنو ندای بُشری را
شفیع ساز به درگاه حق، امام نُهُم
جواد، نوگُلِ باغ علیِ موسی را
«تقی» که دوخته خیاط لم‌یزل از لطف
به قد سرو رسایش لباس تقوا را...
به غیر نخلِ امامت به بوستانِ وجود
نیاورد بَرِ آرامش و تسلّا را...