گشوده باغِ تاریخ از گلِ عبرت، بسی دفتر
که هر برگ از تبِ خجلت، رُخی دارد چو شبنم، تر
نبی به تارک ما تاج افتخار گذاشت
برای امت خود فخر و اقتدار گذاشت
رسیده از سفر عشق، نوبر آورده
تبرکی دو سه خط شعر بیسر آورده
حاج قاسم سلام! آمدهام،
با خودت راهی نجف بشوم
ایستاده کنار مردم شهر
چون همیشه صمیمی و ساده
امشب که ماهِ آسمان پرتوفشان است
با حُسن خود چشم و چراغ کهکشان است
در لغت معنی شبح یعنی
سایهای در خیال میآید
عطر او آفاق را مدهوش کرد
دشت و صحرا را شقایقپوش کرد
ای دانش و کمال و فضیلت سه بندهات
دشمن گشادهرو، ز گلستان خندهات
زندگی جاریست
در سرود رودها شوق طلب زندهست
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد
بریز آب روان اسما، ولی آهسته آهسته
به جسم اطهر زهرا، ولی آهسته آهسته...
تقویم در تقویم
این فصلها سرشار باران تو خواهد شد
دنیاست در تلاطم و طوفان کران کران
خشم و خشونت و غم کشتار بیامان
ای صبر تو چون كوه در انبوهی از اندوه
طوفانِ برآشفتهٔ آرام وزیده
صبح شور آفرین میلادت
لحظهها چون فرشتگان شادند
سالها پیش در این شهر، درختی بودم
یادگار کهن از دورۀ سختی بودم