آینه بی‌غبار (دفتر اول)

صبح طلوع زهر‌ۀ زهرا رسیده است
پایان ظلمت شب یلدا رسیده است

محمدجواد غفورزاده

حضرت فاطمه علیهاالسلام

قصیده

پیغمبر و زهرا و حیدر یک وجودند
روز ازل تصویر یک آیینه بودند

غلامرضا سازگار

حضرت فاطمه علیهاالسلام

مثنوی

ای یادگار آدم و ادریس، ای قلم
برکش قلم به صفحۀ تلبیس، ای قلم

سیدرضا مؤید

حضرت فاطمه علیهاالسلام

مربع‌ترکیب

اول دفتر به نام خالق اکبر
آن‌که سِزَد نام او در اولِ دفتر

سیدرضا مؤید

حضرت فاطمه علیهاالسلام

قصیده

به بوسه بر قدمت چشم من حسادت داشت
به حیرتم که چرا خاک این سعادت داشت؟

غلامرضا شکوهی

حضرت فاطمه علیهاالسلام

غزل

در بررسی مدح و شیوه‌های مدیحه‌پردازی در اشعار شاعران، از گذشته تا امروز می‌توان به چهار نوع نگرش…

سیدمهدی حسینی

حضرت فاطمه علیهاالسلام

پیرامون شعر آیینی

شروع نامه‌ام نامی کریم است
که بسم‌الله الرحمن الرحیم است

سیدرضا مؤید

پیوند مهر و ماه

مثنوی

باز درهای عنایت همه باز است امشب
شب قدر است و شب راز و نیاز است امشب

محمدجواد غفورزاده

حضرت فاطمه علیهاالسلام

مربع‌ترکیب

فاطمه‌ای که عقل‌ها، محو عبادتش بوَد
نقش به چهر دوستان، مُهر ارادتش بوَد

سیدرضا مؤید

حضرت فاطمه علیهاالسلام

مربع‌ترکیب

توان واژه کجا و مدیح گفتن او؟
قلم، قناری گنگی‌ست در سرودن او

غلامرضا شکوهی

حضرت فاطمه علیهاالسلام

غزل

مدینه با تو به ماهی دگر، نیاز نداشت
به روشنایی صبح و سحر نیاز نداشت

محمدجواد غفورزاده

حضرت فاطمه علیهاالسلام

غزل

اگرچه «تحتِ کسا» یک حدیث جای تو بود
همیشه قلب رسول خدا کسای تو بود

غلامرضا شکوهی

حضرت فاطمه علیهاالسلام

غزل

گهواره نیست کودکی‌ات را فلک؟ که هست
فرمان‌بر تو نیست سما تا سمک؟ که هست

غلامرضا شکوهی

حضرت فاطمه علیهاالسلام

غزل

آینه با آینه شد رو‌به‌روی
خوش بود آیینه‌ها را گفت‌و‌گوی

علی انسانی

حضرت فاطمه علیهاالسلام

مثنوی

گر نگاهی به ما كند زهرا
دردها را دوا كند زهرا

سیدرضا مؤید

حضرت فاطمه علیهاالسلام

غزل

ای بهشتِ قُربِ احمد، فاطمه!
لیلةالقدر محمد، فاطمه!

غلامرضا سازگار

حضرت فاطمه علیهاالسلام

مثنوی

باز به من راه سخن باز شد
طایر اندیشه به پرواز شد

علی انسانی

حضرت فاطمه علیهاالسلام

مثنوی

گر علی دل، قرار او زهراست
ور علی گل، بهار او زهراست

علی انسانی

حضرت فاطمه علیهاالسلام

غزل

دنیاست چو قطره‌ای و دریا، زهرا
کی فرصت جلوه دارد اینجا زهرا؟

حبیب چایچیان

حضرت فاطمه علیهاالسلام

غزل

حقوق بی‌بشر

ذلیل شد امیری‌اش، صغیر شد کبیری‌اش
شکسته شد توهّمِ شکست‌ناپذیری‌اش

صفوفشان دو دسته شد، عنانشان گسسته شد
فسونشان فسانه شد، طلسمشان شکسته شد

تمام شد دوبار در زمین فساد کردنش
لَتُفسِدَنَّ مَرَّتَینِ فِی البِلاد کردنش

تو سرزمین قبله‌ای، اقامه کن نماز را
بی‌آبرو کن این جماعت قمارباز را

تمام آیه‌های سرخ فتح را مرور کن
زمین به ارث می‌رسد، نگاه در زبور کن

تو نقطۀ تلاقی چهارسوی عالمی
و جُرم تو همین‌که ایستاده‌ای و محکمی

چه نقشه‌ها برای تو کشیده‌اند گرگ‌ها
چه خواب‌ها، چه خواب‌ها که دیده‌اند گرگ‌ها

چه شاخه‌ها تبر شود، چه زیرها زبَر شود
که سازمان بی‌ملل حقوق بی‌بشر شود!

دوباره از خیانت سران خودفروخته
هزار سرو لِه شد و هزار غنچه سوخته

سکوت‌های بی‌شرف، قنوت‌های بی‌هدف
منافقان میان حقّ و باطل‌اند بی‌طرف

درنگ شو! به سوز سینه اهلُ بَیت را بخوان
شتاب کن، وَ ما رَمَیتَ إذ رَمَیت را بخوان

قیام آدمیّت و خروش دینی است این
صدای پای زئران اربعینی است این

ورای این حصارها و سیمِ خاردارها
طلوع می‌رسد، شکوفه می‌کند بهارها

به دوست خنده می‌زند، به دشمن اخم می‌کند
طبیبمان می‌آید و علاج زخم می‌کند

یگانه راز رَستن و نجات چیست عاقبت؟
به عصر کربلا قسم، مقاومت مقاومت

مهدی جهاندار

فتح نزدیک است وقتی مرد میدان حمزه باشد
خصم خاموش است وقتی شیر غرّان حمزه باشد

نغمه مستشارنظامی

بعد از این‌که دفن شد آن شب پیمبر در سکوت
سُست شد ایمان مردم، مُرد باور در سکوت

رضا خورشیدی‌فرد

ماییم و شکوهِ نصر ان‌شاء‌الله
قدس است و شکستِ حصر ان‌شاء‌الله

سیدمحمدجواد شرافت

همان قاتل که ویران ساخت اردوگاه قانا را
همان غاصب که خونین کرد «صبرا و شتیلا» را

سیدمحمدرضا یعقوبی‌آل

گشوده باغِ تاریخ از گلِ عبرت، بسی دفتر
که هر برگ از تبِ خجلت، رُخی دارد چو شبنم، تر

جواد محمدزمانی

ذلیل شد امیری‌اش، صغیر شد کبیری‌اش
شکسته شد توهّمِ شکست‌ناپذیری‌اش

مهدی جهاندار

گفت: ای گروه! هر که ندارد هوای ما
سر گیرد و برون رود از کربلای ما...

نیّر تبریزی

شعله باش اما چنین بر آشیان خود مزن
دود کن خود را ولی در دودمان خود مزن

میلاد عرفان‌پور

کی رفته‌ای ز دل که تمنا کنم تو را
کی بوده‌ای نهفته که پیدا کنم تو را

فروغی بسطامی

بگو که یک‌شبه مردی شدی برای خودت
و ایستاده‌ای امروز روی پای خودت

هادی جانفدا

دل سپردیم به چشم تو و حرکت کردیم
بعدِ یک عمر که ماندیم...که عادت کردیم

مجتبی احمدی

چشمی که به حُسن تو نظر داشته باشد
حیف است ز خورشید خبر داشته باشد

محمدعلی مجاهدی

آینه بی‌غبار (دفتر اول)

فتح نزدیک است وقتی مرد میدان حمزه باشد خصم خاموش است وقتی شیر غرّان حمزه باشد

بعد از این‌که دفن شد آن شب پیمبر در سکوت سُست شد ایمان مردم، مُرد باور در سکوت

ماییم و شکوهِ نصر ان‌شاء‌الله قدس است و شکستِ حصر ان‌شاء‌الله

همان قاتل که ویران ساخت اردوگاه قانا را همان غاصب که خونین کرد «صبرا و شتیلا» را

گشوده باغِ تاریخ از گلِ عبرت، بسی دفتر که هر برگ از تبِ خجلت، رُخی دارد چو شبنم، تر

ذلیل شد امیری‌اش، صغیر شد کبیری‌اش شکسته شد توهّمِ شکست‌ناپذیری‌اش

گفت: ای گروه! هر که ندارد هوای ما سر گیرد و برون رود از کربلای ما...

شعله باش اما چنین بر آشیان خود مزن دود کن خود را ولی در دودمان خود مزن

کی رفته‌ای ز دل که تمنا کنم تو را کی بوده‌ای نهفته که پیدا کنم تو را

بگو که یک‌شبه مردی شدی برای خودت و ایستاده‌ای امروز روی پای خودت

فتح نزدیک است وقتی مرد میدان حمزه باشد
خصم خاموش است وقتی شیر غرّان حمزه باشد

بعد از این‌که دفن شد آن شب پیمبر در سکوت
سُست شد ایمان مردم، مُرد باور در سکوت

ماییم و شکوهِ نصر ان‌شاء‌الله
قدس است و شکستِ حصر ان‌شاء‌الله

همان قاتل که ویران ساخت اردوگاه قانا را
همان غاصب که خونین کرد «صبرا و شتیلا» را

گشوده باغِ تاریخ از گلِ عبرت، بسی دفتر
که هر برگ از تبِ خجلت، رُخی دارد چو شبنم، تر

ذلیل شد امیری‌اش، صغیر شد کبیری‌اش
شکسته شد توهّمِ شکست‌ناپذیری‌اش

گفت: ای گروه! هر که ندارد هوای ما
سر گیرد و برون رود از کربلای ما...

شعله باش اما چنین بر آشیان خود مزن
دود کن خود را ولی در دودمان خود مزن

کی رفته‌ای ز دل که تمنا کنم تو را
کی بوده‌ای نهفته که پیدا کنم تو را

بگو که یک‌شبه مردی شدی برای خودت
و ایستاده‌ای امروز روی پای خودت