مرتضی حیدری‌آل‌کثیر

مرتضی حیدری‌آل کثیر در ۵ اردیبهشت ۱۳۶۲ در روستای حُرّ از توابع شوش دانیال متولد شد. وی تحصیلات ابتدایی تا پایان متوسطه را در شوش گذراند و سپس در دانشگاه پیام نور شوشتر در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی مدرک کارشناسی و کارشناسی‌ارشد را اخذ نمود. وی هم‌اکنون سرپرست اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی و دبیر شورای فرهنگ عمومی شهرستان شوش است. او در چندین جشنواره از جمله جشنواره بین‌المللی شعر فجر در بخش آیینی، بین‌المللی شعر نبوی مشهد، جشنواره سراسری شعر و داستان جوان حوزه هنری و کتاب سال دفاع مقدس برگزیده شده است. برگزاری کارگاه شعر و نقد شعر معاصر از جمله فعالیت‌های حیدری‌آل‌کثیر است. وی در زمینۀ سرود و نوحه هم فعالیت داشته و دارد. از آثارش می‌توان از «خورشید در عبای تو پیچیده است»، «دموع و دماء»، «سرفه خونین تفنگی در باد» و «اشاره» نام برد.

مرتضی حیدری‌آل‌کثیر

لبریزم از واژه اما بسته‌ست گویا زبانم حرفی ندارم بگویم، شعری ندارم بخوانم

یک عمر زنده باش ولیکن شهید باش هر دم پی حماسه و عزمی جدید باش

بین غم آسمان و حسرت صحرا ماه دمیده‌ست و رود غرق تماشا

نوحه‌سُرای حریم قدس تو هستی مویه‌کنان‌اند انبیا و ملائک

دلت گرفته اگر، یادی از محرم کن دو قطره اشک بریز و دو دیده خرم کن

دست ابوسفیان کماکان در کمین است اما جواب دوستان در آستین است

ای حرمت قبلۀ حاجات ما یاد تو تسبیح و مناجات ما

چه جانماز پی اعتكاف بر دارد چه ذوالفقار به عزم مصاف بر دارد

دل سپردیم به چشم تو و حرکت کردیم بعدِ یک عمر که ماندیم...که عادت کردیم

پیش از تو آب معنی دریا شدن نداشت شب مانده بود و جرأت فردا شدن نداشت

چشم‌ها پرسش بی‌پاسخ حیرانی‌ها دست‌ها تشنهٔ تقسیم فراوانی‌ها

درختان را دوست می‌دارم که به احترام تو قیام کرده‌اند

لبریزم از واژه اما بسته‌ست گویا زبانم
حرفی ندارم بگویم، شعری ندارم بخوانم

یک عمر زنده باش ولیکن شهید باش
هر دم پی حماسه و عزمی جدید باش

بین غم آسمان و حسرت صحرا
ماه دمیده‌ست و رود غرق تماشا

نوحه‌سُرای حریم قدس تو هستی
مویه‌کنان‌اند انبیا و ملائک

دلت گرفته اگر، یادی از محرم کن
دو قطره اشک بریز و دو دیده خرم کن

دست ابوسفیان کماکان در کمین است
اما جواب دوستان در آستین است

ای حرمت قبلۀ حاجات ما
یاد تو تسبیح و مناجات ما

چه جانماز پی اعتكاف بر دارد
چه ذوالفقار به عزم مصاف بر دارد

دل سپردیم به چشم تو و حرکت کردیم
بعدِ یک عمر که ماندیم...که عادت کردیم

پیش از تو آب معنی دریا شدن نداشت
شب مانده بود و جرأت فردا شدن نداشت

چشم‌ها پرسش بی‌پاسخ حیرانی‌ها
دست‌ها تشنهٔ تقسیم فراوانی‌ها

درختان را دوست می‌دارم
که به احترام تو قیام کرده‌اند