مهدی فرجی

مهدی فرجی ۹ بهمن ۱۳۵۸ در کاشان متولد شد. اشعار او برای اولین بار در سال ۷۵ در مطبوعات منتشر شد. فرجی برگزیده کنگره‌های متعددی است و موفق شده است تا سیمرغ بلورین جشنوارۀ بین‌المللی شعر فجر را از آن خود کند. این شاعر و نویسنده در قالب کارگاه‌های آموزشی، به تدریس ادبیات اشتغال دارد. از آثار او می‌توان به «ای تو راز روزهای انتظار»، «کوچه پروانه»، «قرار نشد» و «چمدان معطل» اشاره کرد.

مهدی فرجی

سیر من سیر الی‌الله است تا مقصد تویی کیستم؟ دست نیازم، لطف بیش از حد تویی

شب بود و بارگاه تو چون خرمنی ز نور می‌ریخت در نگاه زمین آبشار طور

به سویت آمده‌ام جذبه‌ای نهان با من چه کرده‌ای مگر ای شور ناگهان! با من؟

جام ِجهان نماست، در این قطعه از بهشت آرامِ جان ماست در این قطعه از بهشت

مانده ز فهم تو دلم بی‌نصیب معجزۀ عشق، غرور غریب

دریغ است در آرزو ماندن ما خوشا از لب او، فراخواندن ما

سوختیم از داغ غفلت، سوختیم ای خام‌ها! دانه‌ها را چیده‌اند اما به سوی دام‌ها

سرت اگر چه در آن روز رفت بر سرِ نی نخورد دشمنت اما جُوِی ز گندم ری

هنوز راه ندارد کسی به عالم تو نسیم هم نرسیده به درک پرچم تو

مالک رسیده است به آن خیمۀ سیاه تنها سه چار گام...نه... این گام آخر است!

دلی كه خانۀ مولا شود حرم گردد كز احترام علی كعبه محترم گردد

و خانه‌ها، همه، هر جا، خراب خواهد شد در آسمان و زمین، انقلاب خواهد شد

سیر من سیر الی‌الله است تا مقصد تویی
کیستم؟ دست نیازم، لطف بیش از حد تویی

شب بود و بارگاه تو چون خرمنی ز نور
می‌ریخت در نگاه زمین آبشار طور

به سویت آمده‌ام جذبه‌ای نهان با من
چه کرده‌ای مگر ای شور ناگهان! با من؟

جام ِجهان نماست، در این قطعه از بهشت
آرامِ جان ماست در این قطعه از بهشت

مانده ز فهم تو دلم بی‌نصیب
معجزۀ عشق، غرور غریب

دریغ است در آرزو ماندن ما
خوشا از لب او، فراخواندن ما

سوختیم از داغ غفلت، سوختیم ای خام‌ها!
دانه‌ها را چیده‌اند اما به سوی دام‌ها

سرت اگر چه در آن روز رفت بر سرِ نی
نخورد دشمنت اما جُوِی ز گندم ری

هنوز راه ندارد کسی به عالم تو
نسیم هم نرسیده به درک پرچم تو

مالک رسیده است به آن خیمۀ سیاه
تنها سه چار گام...نه... این گام آخر است!

دلی كه خانۀ مولا شود حرم گردد
كز احترام علی كعبه محترم گردد

و خانه‌ها، همه، هر جا، خراب خواهد شد
در آسمان و زمین، انقلاب خواهد شد