کربلا
شهر قصههای دور نیست
هر نسیمی خسته از کویت خبر میآورد
چشم تر میآورد، خونِ جگر میآورد
نه فقط سرو، در این باغِ تناور دیده
لالهها دیده ولیکن همه پرپر دیده
نشاط انگیز نامت مینوازد روح عطشان را
تو مثل چشمهای! نوشیده و جوشیده انسان را
ای تا به قیامت علم فتح تو قائم
سلطان دو عالم، علی موسی کاظم
چرا و چرا و چرا میکشند؟
«به جرم صدا» بیصدا میکشند
