می‌گریم از غمی که فزون‌تر ز عالَم است
گر نعره برکشم ز گلوی فلک، کم است
درختان را دوست می‌دارم
که به احترام تو قیام کرده‌اند
به نام آن‌که مستغنی‌ست بالذّات
«بَدیعُ الاَرض» و «خلّاقُ السماوات»
چو موج از سفر ماهتاب می‌آید
از آب و آینه و آفتاب می‌آید
به رغم سیلی امواج، صخره‌وار بایست
در این مقابله چون کوه استوار بایست!
