علی را ذاتِ ایزد می‌شناسد
اَحد را درکِ احمد می‌شناسد
پا گرفته در دلم، آتشی پنهان شده
بند بندم آتش و سینه آتش‌دان شده
و کاش مرد غزل‌خوان شهر برگردد
به زیر بارش باران شهر برگردد
بشکسته‌دلی، شکسته می‌خواند نماز
در سلسله، دست‌بسته می‌خواند نماز
این چندمین نامه‌ست بابا می‌نویسم؟
هر چند یادت نیست امّا می‌نویسم
