چون گنج، نهان کن غم پنهانی خویش
منما به کسی بی سر و سامانی خویش
او هست ولی نگاهِ باطل از ماست
دیوارِ بلندِ در مقابل از ماست
از سمت مدینه خبر آورد نسیمی
تا مژده دهد آمده مولود عظیمی
خورشید، گرمِ دلبری از روی نیزه‌ها
لبخند می‌زند سَری از روی نیزه‌ها
از «الف» اول امام از بعد پیغمبر علی‌ست
آمر امر الهی شاه دین‌پرور علی‌ست
این شنیدم که چو آید به فغان طفل یتیم
افتد از نالۀ او زلزله بر عرش عظیم
عمری‌ست که دم‌به‌دم علی می‌گویم
در حال نشاط و غم علی می‌گویم
