وقتی خدا بنای جهان را گذاشته
در روح تو سخاوت دریا گذاشته
شب به شب ماه به یاد لب عطشان حسین
میکشد آه به یاد لب عطشان حسین
از عشق بپرسید، که با یار چه کردند؟
با آن قد و بالای سپیدار، چه کردند
ای لوای تو برافراشته بر قلّۀ نور
کرده نور رُخَت از پردۀ ابهام، عبور
سنگها آینهها نام تو را میخوانند
اهل دل، اهل صفا، نام تو را میخوانند...
