ای شهید بی‌گناه
ای شهید مشهد چراغ
شنیدم از لب باد صبا حسین حسین
نوای ما، دم ما، شور ما، حسین حسین
صبحت به تن عاطفه جان خواهد داد
زیبایی عشق را نشان خواهد داد
حسود حُسن تو برگ گل است، شبنم هم
اسیر عصمت تو آسیه‌ست، مریم هم
طنین «آیۀ تطهیر» در صدایش بود
مدینه تشنۀ تکرار ربّنایش بود
عمری‌ست گفته‌ایم به عشق تو یا علی:
«یا مَظهرَ العَجائِبُ یا مرتضی علی»
شادی ندارد آن‌که ندارد به دل غمی
آن را که نیست عالم غم، نیست عالمی
رسیدم دوباره به درگاه شاهی
چه شاهی که دارد ز شاهان سپاهی...
تا چند عمر در هوس و آرزو رود
ای کاش این نفس که بر آمد فرو رود
