علی را ذاتِ ایزد می‌شناسد
اَحد را درکِ احمد می‌شناسد
پا گرفته در دلم، آتشی پنهان شده
بند بندم آتش و سینه آتش‌دان شده
نوربخش يقين و تلقين اوست
هم جهان‌بان و هم جهان‌بين اوست
دین را حرمی‌ست در خراسان
دشوار تو را به محشر آسان
ملکا ذکر تو گویم که تو پاکی و خدایی
نروم جز به همان ره که توأم راهنمایی
