همان قاتل که ویران ساخت اردوگاه قانا را
همان غاصب که خونین کرد «صبرا و شتیلا» را
آن شب که سعدی در گلستان گریه می‌کرد
آن شب که حافظ هم غزل‌خوان گریه می‌کرد
هله! ای باد که از سامره راهی شده‌ای
از همان شهر پر از خاطره راهی شده‌ای
داغ تو در سراچۀ قلبم چه می‌کند؟
در این فضای کم غم عالم چه می‌کند؟
ای کاش غیر غصۀ تو غم نداشتیم
ماهی به غیر ماه محرم نداشتیم
دمی با آه خلوت کن، بگیر ای دل جلا اینجا
بیا سبقت بگیر از خلق، با رنگ خدا اینجا
هم به در هشدار باید داد هم دیوارها!
صاعقه این بار باشد پاسخ رگبارها
قلم چو کوه دماوند سخت و سنگین‌بار
ورق کبوتر آتش گرفته‌ای تب‌دار
صد بار اگر شویم فدای تو یاحسین
کاری نکرده‌ایم برای تو یاحسین
گسترده شد در این ولایت خوان هفتم
روزی ایران می‌رسد از مشهد و قم
اَلسَّلام ای خادم اسلام و قرآن، اَلسَّلام
ای عَلَم در عِلم، ای علامۀ عالی‌مقام
تا آمدی کمی بنشینی کنارمان
تقدیر اشاره کرد به کم بودن زمان
باید به همان سال دهم برگردیم
با بیعت در غدیر خم برگردیم
صاحب اسرار «سُبْحانَ الّذي أَسْرى» علی‌ست...
بین آیات الهی، آیت کبری علی‌ست
یک چله انتظار به پایان رسیده است
پایان شام تیرۀ هجران رسیده است
در آیه‌های نور، مستور است زهرا
نورٌ علی نورٌ علی نور است زهرا
هم تو هستی مقابل چشمم
هم غمت کرده دل به دل منزل
ای خانۀ دوست! منزل میلادت
در خاطرۀ زمانه عدل و دادت
وقتی به نماز صبح آخر برخاست
فریاد ز مسجد و ز منبر برخاست
آرامش دل به قدر بیداری اوست
آرایش گل به شبنم جاری اوست
شبی که بر سر نی آفتاب دیدن داشت
حدیث دربه‌دری‌های من شنیدن داشت
زرد اﺳﺖ بهار ﺑﺸﺮ از ﺑﺎد ﺧﺰانی
ﭘﯿﺪاﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﻮن ﻣﯽﺧﻮرد اﯾﻦ ﺑﺎغ، نهانی
تو را این‌گونه می‌نامند مولای تلاطم‌ها
و نامت غرش آبی آوای تلاطم‌ها
وقتی پدرت حضرت حیدر شده باشد
باید که تو را فاطمه مادر شده باشد
