چشم دل باز کن که جان بینی
آن‌چه نادیدنی‌ست آن بینی
در راه تو مَردُمَت همه پر جَنَم‌اند
در مکتب عشق یک‌به‌یک هم‌قسم‌اند
دریای عطش، لبان پر گوهر تو
گل‌زخم هزار خنجر و حنجر تو
هرگز نه معطل پر پروازند
نه چشم به راه فرصت اعجازند
تا لوح فلق، نقش به نام تو گرفت
خورشید، فروغ از پیام تو گرفت
