تو را کشتند آن‌ها که کلامت را نفهمیدند
خودت سیرابشان کردی مرامت را نفهمیدند
سر می‌گذارد آسمان بر آستانت
غرقیم در دریای لطف بی‌کرانت
ندیدم چون محبت‌های مادر
فدای شأن بی‌همتای مادر
توبۀ من را شکسته اشتباه دیگری
از گناهی می‌روم سوی گناه دیگری
از خیمه برون آمد و شد سوی سپاه
با قامت سرو و با رخی همچون ماه
