هنگام سپیده بود وقتی میرفت
از عشق چه دیده بود وقتی میرفت؟
وقتی كه شكستهدل دعا میكردی
سجادۀ سبز شكر، وا میكردی
تشنهٔ عشقیم، آری، تشنه هم سر میدهیم
آبرویی قدر خون خود، به خنجر میدهیم
به میدان میبرم از شوق سربازی، سر خود را
تو هم آماده کن ای عشق! کمکم خنجر خود را
