گل کرده در ردیف غزل‌های ما حسین
شوری غریب داده به این بیت‌ها حسین
خورشید! بتاب و برکاتی بفرست
ای ابر! ببار آب حیاتی بفرست
رخصت بده از داغ شقایق بنویسم
از بغض گلوگیر دقایق بنویسم
شنیده بود که این‌بار باز دعوت نیست
کشید از ته دل آه و گفت: قسمت نیست
به باران فکر کن... باران نیاز این بیابان است
ترک‌های لب این جاده از قحطی باران است
نه از لباس کهنه‌ات نه از سرت شناختم
تو را به بوی آشنای مادرت شناختم
سرت بر نیزه خواهد رفت در اوج پریشانی
عروجت را گواهی می‌دهد این سِیْر عرفانی
