ای کاش فراغتی فراهم می‌شد
از وسعت دردهای تو کم می‌شد
در وسعت شب سپیده‌ای آه کشید
خورشید به خون تپیده‌ای آه کشید
به شهر کوفه غریبم من و پناه ندارم
به غیر دربه‌دری‌ها پناهگاه ندارم
صبحی گره از زمانه وا خواهد شد
راز شب تار، برملا خواهد شد
تا داشته‌ام فقط تو را داشته‌ام
با نام تو قد و قامت افراشته‌ام
تا یوسف اشکم سَرِ بازار نیاید
کالای مرا هیچ خریدار نیاید
