او خسته‌ترین پرنده‌ها را
در گرمی ظهر سایه می‌داد
مرا مباد که با فخر همنشین باشم
غریب‌وار بمیرم، اگر چنین باشم
عمری به جز مرور عطش سر نکرده‌ایم
جز با شرابِ دشنه گلو تر نکرده‌ایم
با داغ مادرش غم دختر شروع شد
او هرچه درد دید، از آن «در» شروع شد
صدای کیست چنین دلپذیر می‌آید؟
کدام چشمه به این گرمسیر می‌آید؟
