غریبِ در وطن، می‌سوخت آن شب
درون خویشتن، می‌سوخت آن شب
آن روز با لبخند تا خورشید رفتی
امروز با لبخند برگشتی برادر
چشم‌هایم را به روی هرکه جز تو بود بست
قطرۀ اشکی که با من بوده از روز الست
ای آن‌که غمت وقف دلِ یاران شد
بر سینه نشست و از وفاداران شد
گفتم سر آن شانه گذارم سر خود را
پنهان کنم از چشم تو چشم تر خود را
پرنده کوچ نکرده‌ست زیر باران است
اگرچه سنگ ببارد وگرچه طوفان است
