مهمون از راه اومده شهر شده آماده
بازم امشب تو حرم غلغله و فریاده
تا از دل ابر تیره بیرون نشوید
چون ماه چراغ راه گردون نشوید
بازآ که غم زمانه از دل برود
خواب از سر روزگار غافل برود
تویی که نام تو در صدر سربلندان است
هنوز بر سر نی چهرۀ تو خندان است
درختان را دوست می‌دارم
که به احترام تو قیام کرده‌اند
به تعداد نفوس خلق اگر سوی خدا راه است
همان‌قدر انتخاب راه دشوار است و دلخواه است
چو موج از سفر ماهتاب می‌آید
از آب و آینه و آفتاب می‌آید
هرچند ز غربتت گزند آمده بود
زخمت به روانِ دردمند آمده بود
