چقدر این روزهای سرد سخت است
و پیدا کردن همدرد سخت است
سپیداران نشانی سرخ دارند
همیشه آرمانی سرخ دارند
مرا از حلقۀ غم‌ها رها کن
مرا از بند ماتم‌ها رها کن
لطفی که کرده است خجل بارها مرا
برده‌ست تا دیار گرفتارها مرا
همیشه خاک پای همسفرهاست
سرش بر شانۀ خونین‌جگرهاست
مرا بنویس باران، تا ببارم
یکی از داغداران... تا ببارم
نه پاره پاره پاره پیکرت را
نه حتّی مشتی از خاکسترت را
