می‌گوید از شکستن سرو تناورش
این شیرزن که مثل پدر، مثل مادرش...
درختان را دوست می‌دارم
که به احترام تو قیام کرده‌اند
زنی شبیه خودش عاشق، زنی شبیه خودش مادر
سپرده بر صف آیینه دوباره آینه‌ای دیگر
چو موج از سفر ماهتاب می‌آید
از آب و آینه و آفتاب می‌آید
می‌رسم خسته می‌رسم غمگین
گرد غربت نشسته بر دوشم
گاهی اگر با ماه صحبت کرده باشی
از ما اگر پیشش شکایت کرده باشی
