به چشم تو بدهکارم، به عشق تو گرفتارم
نمیخوام از خدا چیزی، تا وقتی که تو رو دارم
بذار بگم با زبون ساده
همین «حسین حسین» هم از سرم زیاده
خدا اجازهشو به هر کسی نداده
ـــــــــــــــــــــــــــ
پُرِ دردم... دوا میشم، منم حاجتروا میشم
دلم قرصه با دست تو، تُوی محشر سوا میشم
خودت سرشتی آب و گل من
مگه خودت کاری کنی برا دل من
با دستای خود تو حل شه مشکل من
ـــــــــــــــــــــــــــ
من اون ذرهم که ناچیزم، تویی عشق دلانگیزم
دلم گرمه به اشکی که تو دریای تو میریزم
دلم شده باز مسافر تو
یه روز میشم تو کربلا مجاور تو
آوارۀ عالم میشم به خاطر تو
💠 یک نوحه یک نکته | نوحه سهل و ممتنع
وقتی نوحهای در صحن شبستان حرم امام رضا(علیهالسلام) خوانده میشود و از همان اول، همه جمعیت با آن همنوا میشوند و آن را میخوانند، یعنی این نوحه آنقدر صمیمی بوده که به دل همه نشسته و آنقدر ساده بوده که حتی پیرمردها هم آن را یاد گرفتهاند و تکرار میکنند. همانطور که ابتدای این نوحه خودش جار میزند «بذار بگم با زبون ساده...» ظاهری ساده، صمیمی و دلنشین دارد و زلالی موسیقی و شعر سبب میشود به راحتی روی زبانها جاری شود.
حتماً درباره شعر سهل و ممتنع (شعری که سرودن آن در ظاهر آسان مینماید، ولی نظیرِ آن گفتن، مشکل باشد)، تا الان مطالبی شنیدهاید؛ اما اگر بخواهیم در بین نوحهها هم از آثار سهل و ممتنع نام ببریم، بیشک این نوحه، یکی از آن آثار است. سهل به گونهای که عرض شد، به راحتی بر دل مینشیند و بر زبان جاری میشود.
اما ممتنع! این نوحه، بر خلاف ظاهر سادهاش، از سوی دیگر دستنیافتنی مینماید و با نوحههای سطحی که متأسفانه این روزها بیشتر هم شنیده میشود، فاصله زیادی دارد. زبان سالم، خوشآهنگی کلمات و تطبیق کامل با نغمات، مضامین معرفتی و تاثیرگذار؛ عواملی هستند که یک اثر را اگر چه ساده، ولی دست نیافتنی میکنند.
در کنار همه آنچه که یاد شد، نباید از اجرای بینقص و تاثیرگذار حاج محمود کریمی نیز غفلت کرد. این نوحه را حاج محمود، چند سال پیش برای اولین بار خواند و پس از آن بارها در نوحههای دیگر مداحان به شکل تضمین به کار رفت و خودِ این امر، نشانهای دیگر برای موفقیت یک اثر است.