گمان مبر که پریشان، گمان مبر که کمیم
برای کشتنتان هم‌صدا و هم‌قسمیم
با آنکه دلم شکستۀ رنج و غم است
در راه زیارت تو، ثابت‌قدم است
اوقات شریف ما به تکرار گذشت
مانند همیشه کار از کار گذشت
بهارا! حال زارم را بگویم؟
دل بی برگ و بارم را بگویم؟
بنای دین که با معراج دستان تو کامل شد
به رسم تهنیت‌گویی برایت آیه نازل شد
کتاب بود و به روی جهانیان وا بود
جواب هرچه نمی‌دانمِ جدل‌ها بود
با من بیا هرچند صبرش را نداری
یک جا مرا در راه تنها می‌گذاری
تا چشم وا کرد این پسر، چشمانِ تر دید
خوب امتحان پس داد اگر داغِ پدر دید...
حالا که باید مثل یک مادر بیایم
یارب! کمک کن از پس آن بر بیایم...
ما شیعۀ توایم دل شادمان بده
ویران شدیم، خانۀ آبادمان بده
آورده‌ام دو ظرف پر از رنگ، سبز و سرخ
یک رنگ را برای خودت انتخاب کن
مثل پرنده‌ای که بی‌بال و پر بماند
فرزند رفته باشد اما پدر بماند
غصه آورده‌ام، غم آوردم
باز شرمنده‌ام کم آوردم
حاجیان آمدند با تعظیم
شاکر از رحمت خدای رحیم
هوا پر شد از عطر نام حسین
به قربان عطر پراکنده‌اش
مرا به ابر، به باران، به آفتاب ببخش
مرا به ماهی لرزان کنار آب ببخش
زیر بار کینه پرپر شد ولی نفرین نکرد
در قفس ماند و کبوتر شد ولی نفرین نکرد
باز باران است، باران حسین‌بن‌علی
عاشقان، جان شما، جان حسین‌بن‌علی
مردِ جوان دارد وصیت می‌نویسد
می‌گرید و ذکر مصیبت می‌نویسد
حضرتِ عباسی آمد شعر، دستانش طلاست
چشم شیطان کور! حالم امشب از آن حال‌هاست!
