درختان را دوست میدارم
که به احترام تو قیام کردهاند
بر سر درِ آسمانیِ این خانه
دیدم مَلَکی نشسته چون پروانه
چو موج از سفر ماهتاب میآید
از آب و آینه و آفتاب میآید
هر گاه که یاس خانه را میبویم
از شعر نشان مرقدت میجویم
تا گل به نسیم راه در میآید
از خاک بوی گیاه در میآید