چون سرو همیشه راست قامت بودی
معنای شرافت و شهامت بودی
از درد نبود اگر که از پا افتاد
هنگام وضو به یادِ زهرا افتاد
آماج بلا شد دل او از هر سو
از ناله چو «نال» گشت و از مویه چو «مو»
خود را به خدا همیشه دلگرم کنیم
یعنی دلِ سنگ خویش را نرم کنیم
فرمود که صادقانه در هر نَفَسی
باید به حساب کارهایت برسی
شب تا سحر از عشق خدا میسوزی
ای شمع! چقدر بیصدا میسوزی