ای نگاهت امتدادِ سورۀ یاسین شده
با حضورت ماه بهمن، صبح فروردین شده
لطفی که کرده است خجل بارها مرا
بردهست تا دیار گرفتارها مرا
این چه خروشیست؟ این چه معمّاست؟
در صدف دل، محشر عظماست
از غم دوست در این میکده فریاد کشم
دادرس نیست که در هجر رخش داد کشم