میرسد پروانهوار آتشبهجانِ دیگری
این هم ابراهیمِ دیگر در زمانِ دیگری!
امشب ز غم تو آسمان بیماه است
چشم و دل ما قرین اشک و آه است
گوش کن گوش، صدای نفسی میآید
مَشک بر دوش، از آن دور، کسی میآید
هنگام سپیده بود وقتی میرفت
از عشق چه دیده بود وقتی میرفت؟
با حسرت و اشتیاق برمیخیزد
هر دستِ بریده، باغ برمیخیزد
میداد نسيم سحری بوی تنت را
از باد شنيدم خبر آمدنت را