ای شهید بیگناه
ای شهید مشهد چراغ
شنیدم از لب باد صبا حسین حسین
نوای ما، دم ما، شور ما، حسین حسین
حسود حُسن تو برگ گل است، شبنم هم
اسیر عصمت تو آسیهست، مریم هم
بیا سنگینیِ بارِ گناهم را نبین امشب
مقدّر کن برایم بهترینها را همین امشب
عمریست گفتهایم به عشق تو یا علی:
«یا مَظهرَ العَجائِبُ یا مرتضی علی»
محمّدا به که مانی؟ محمّدا به چه مانی؟
«جهان و هر چه در او هست صورتاند و تو جانی»
آسمان ابریست، آیا ماه پیدا میشود؟
ماه پنهان است، آیا گاه پیدا میشود؟
و کاش مرد غزلخوان شهر برگردد
به زیر بارش باران شهر برگردد
رسیدم دوباره به درگاه شاهی
چه شاهی که دارد ز شاهان سپاهی...
چه کُند میگذرد لحظههای دور از تو
نمیکنند مگر لحظهها عبور از تو
این چندمین نامهست بابا مینویسم؟
هر چند یادت نیست امّا مینویسم