سر میگذارد آسمان بر آستانت
غرقیم در دریای لطف بیکرانت
چه رنجها که به پیشانی تو دیده نشد
که غم برای کسی جز تو آفریده نشد
باز این چه شورش است که در خلق عالم است؟
باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است؟
محمّدا به که مانی؟ محمّدا به چه مانی؟
«جهان و هر چه در او هست صورتاند و تو جانی»
آسمان ابریست، آیا ماه پیدا میشود؟
ماه پنهان است، آیا گاه پیدا میشود؟
چه کُند میگذرد لحظههای دور از تو
نمیکنند مگر لحظهها عبور از تو
توبۀ من را شکسته اشتباه دیگری
از گناهی میروم سوی گناه دیگری