مانده پلک آسمان در گیر و دار واشدن
شب بلندی میکند از وحشت رسوا شدن
ای ولی عصر و امام زمان
ای سبب خلقت کون و مکان
همه هست آرزویم که ببینم از تو رویی
چه زیان تو را که من هم برسم به آرزویی
از غم دوست در این میکده فریاد کشم
دادرس نیست که در هجر رخش داد کشم