رنگ سیاه و سرخِ تو را دارند
این‌روزها تمام خیابان‌ها
آن‌جا که دلتنگی برای شهر بی‌معناست
جایی شبیه آستان گنبد خضراست
شادی ندارد آن‌که ندارد به دل غمی
آن را که نیست عالم غم، نیست عالمی
این روزها چقدر شبیه ابوذرند
با سال‌های غربت مولا برادرند
هشدار! گمان بی‌نیازی نکنیم
با رنگ و درنگ، چهره‌سازی نکنیم
تا چند عمر در هوس و آرزو رود
ای کاش این نفس که بر آمد فرو رود
