گل کرده در ردیف غزلهای ما حسین
شوری غریب داده به این بیتها حسین
دل گفت مرا علم لَدُنّی هوس است
تعلیمم کن اگر تو را دسترس است
شنیده بود که اینبار باز دعوت نیست
کشید از ته دل آه و گفت: قسمت نیست
شادی ندارد آنکه ندارد به دل غمی
آن را که نیست عالم غم، نیست عالمی
تا چند عمر در هوس و آرزو رود
ای کاش این نفس که بر آمد فرو رود