در سکوتی لبالب از فریاد گوشه چشمی به آسمان دارد
یک بغل بغض و تاول و ترکش، یک بغل بغض بیکران دارد
آتشفشان زخم منم، داغ دیدهام
خاکسترم، بهار به آتش کشیدهام
به رغم سیلی امواج، صخرهوار بایست
در این مقابله چون کوه استوار بایست!
بوی ظهور میرسد از کوچههای ما
نزدیکتر شده به اجابت دعای ما