آه از دمی که در حرم عترت خلیل
برخاست از درای شتر بانگِ الرّحیل
ای خداوندی که از لطف تو جاه آوردهام
زآنچه بودستم گرفته بارگاه آوردهام...
وقتی كه شكستهدل دعا میكردی
سجادۀ سبز شكر، وا میكردی
کارش میان معرکه بالا گرفته بود
شمشیر را به شیوهٔ مولا گرفته بود