گفتند به من که از سفر میآیی
من منتظرم، بگو اگر میآیی
فکر کردی که نمانده دل و... دلسوزی نیست؟
یا در این قوم به جز دغدغهٔ روزی نیست؟
کوچههامان پر از سیاهی بود
شهر را از عزا درآوردند
به نام خداوند جان و خرد
کز این برتر اندیشه برنگذرد
آن سوی حصار را ببینیم ای کاش
آن باغ بهار را ببینیم ای کاش
حی علی الفلاح که گل کرده بعثتش
باید نماز بست نمازی به قامتش