ایران! پر از آیینه و لبخند بمانی
همسایۀ خورشید چو «الوند» بمانی
فرق دارد جلوهاش در ظاهر و معنا حرم
گاه شادی، گاه غم دارد برای ما حرم
چشم خود را باز کردم ابتدا گفتم حسین
با زبانِ اشکهای بیصدا گفتم حسین
سلام ما به حسین و سفیر عطشانش
که در اطاعت جانان، گذشت از جانش