شدهست خیره به جاده دو چشم تار مدینه
به پیشوازی تنهاترین سوار مدینه
این اشکهای داغ را ساده نبینید
بَر دادن این باغ را ساده نبینید
بیا سنگینیِ بارِ گناهم را نبین امشب
مقدّر کن برایم بهترینها را همین امشب
رخصت بده از داغ شقایق بنویسم
از بغض گلوگیر دقایق بنویسم
ابر تیره روی ماه آسمانم را گرفت
کربلا از من عموی مهربانم را گرفت
سرت بر نیزه خواهد رفت در اوج پریشانی
عروجت را گواهی میدهد این سِیْر عرفانی