روز تشییع پیکر پاکش
همه جا غرق در تلاطم بود
یک عمر شهید بود و، دل باخته بود
بر دشمن و نفس خویشتن تاخته بود
هنوز طرز نگاهش به آسمان تازهست
دو بال مشرقیاش با اُفق هماندازهست
هر غنچه به باغ سوگوار تو شدهست
هر لاله به دشت داغدار تو شدهست
تن فرزند بهر مادر آمد
اگر او رفت با پا، با سر آمد
گردباد است که سنجیده جلو میآید
به پراکندن جمع من و تو میآید